Ποτέ δε μ’άρεσε το φθινόπωρο ως* εποχή παρ’όλο που τυχαίνει τα γενέθλιά μου να είναι τον Σεπτέμβρη. -Πόσο πιο ειρωνικό να έχεις γεννηθεί φθινόπωρο και να το μισείς;- Και κάθε χρόνο (ιδίως τα 3 τελευταία χρόνια), πάντα θα συμβεί κάτι μη ευχάριστο που θα στιγματίσει αρνητικά όλη του τη διάρκεια. Τα 2 τελευταία χρόνια φοβάμαι ότι αυτό το γεγονός αρχίζει να γίνεται παράδοση…
Απορώ ποιος έκανε λόγο για «summertime sadness», τέτοιο τραγικά οξύμωρο σχήμα που δεν γίνεται να ισχύει για τον απλούστατο λόγο: Όταν είναι καλοκαίρι ΔΕ χρειάζεσαι κάτι παραπάνω, EINAI (ήταν) ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! Αντίθετα, με τα όχι και τόσο άπταιστα αγγλικά μου, θα πρότεινα ανεπιφύλακτα τη χρήση μιας φράσης όπως το μεγαλοφυές#not «Autumn-time sadness»!
Το φθινόπωρο κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι μία εποχή γεμάτη αρνητικότητα (σημαίνει την άρση του καλοκαιριού), μια εποχή αλλαγής δεδομένων (έναρξη σχολείων/σχολής πράγμα που σημαίνει πρωινό ξύπνημα, προσαρμογή αν είσαι πρωτάκι…), αλλαγής καιρού (όσο κι αν σ’αρέσει η βροχή μια μελαγχολία τη φέρνει…). Ειδικά το φετινό είναι ένα πολύ διαφορετικό φθινόπωρο, κακό από πολλές απόψεις προσωπικές και μη. Θα σταθώ στις προσωπικές, δε χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο εκτός του ότι νιώθω πως είναι ένα από τα χειρότερα φθινόπωρα. Όλα τα σχέδια (εντάξει, σχεδόν όλα) πήγαν στραβά. Ένα σωρό αρνητικές συμπτώσεις συνέβησαν μέσα σε 2 εβδομάδες και συνεχίζουν αραιώνοντας… Αλλά είναι ακόμα πιο αρνητικές από τις προηγούμενες.
Φάση είναι θα περάσει, αλλά πότε θα περάσει; Πώς θα περάσει; Θα περάσει; Και πώς είναι να συνειδητοποιείς ότι χάνεις κάθε κοινό σημείο επαφής με άτομα που ένιωθες ότι ήταν οι αδελφές ψυχές σου; Πώς ξεφεύγεις από το δαιδαλώδες αδιέξοδο με τον πιο ανώδυνο τρόπο; Ξεφεύγεις; Ή σπας τους δεσμούς και πας παρακάτω; Κι αν προχωρήσεις, τι μένει πίσω και κατά πόσο επηρεάζει το μπροστά; Α, και κάτι τελευταίο, σπάνε οι δεσμοί μεταξύ τέτοιων σχέσεων; Είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο; Δεν περιμένω απάντηση φυσικά. Το μόνο που ζητάω είναι ένα κουμπί fast forward ή ακόμα καλύτερα ένα delete. Για να επανέλθει η γη κάτω από τα πόδια, για να αναιρεθεί η οδυνηρή συνειδητοποίηση, για να αρθούν οι άσχημες αλλαγές. ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ… Αλλά όχι ότι το πριν ήταν φοβερά καλύτερο… Ηθικό δίδαγμα 1: Για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα και για να αποβληθούν και τα παραμικρά βλαβερά κατάλοιπα του παρελθόντος, πρέπει πρώτα να βιώσεις την πορεία κακό-χειρότερο (αρκεί να μην τη βιώνεις με λεωφορείο, δεν παλεύεται η συγκοινωνία).
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, πότε φεύγεις;
*Αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα στο σαν και το ως, σβήνοντας απρόσεκτα την αρχική επιλογή του σαν έμεινε το σ- που μαζί με το ως έγινε σως. Ηθικό δίδαγμα 2; Ό,τι καιρό και να κάνει, όσο χάλια και να είναι τα πράγματα, ΠΑΝΤΑ ΠΕΙΝΑΜΕ. 😉
Βασιλική Γωνιά 